Firm, w których panują idealne warunki pracy, na rynku jest raczej mało. Jak stworzyć zdrowe relacje i poprawną komunikację między pracownikami? Niestety, bardzo często w rozmowach z innymi nie zawsze wiemy, jak mamy rozmawiać, co komunikować, a czego nie.
Mowa jest srebrem, a milczenie złotem, mówi polskie przysłowie. Zacznijmy od tego, czego w pracy lepiej nie mówić. Każda niewinna dyskusja, która nie dotyczy naszych zadań czy obowiązków, bardzo szybko może przeobrazić się w kłótnie, co następnie może przerodzić się w agresję, której wynikiem może być długotrwający konflikt w zespole. I w takim przypadku poprawa warunków zawodowej kooperacji może być na długo niemożliwa.
Wiara jest prywatną sprawą
Dlatego w pracy przede wszystkim powinniśmy unikać rozmów na temat religii i polityki? Miejsce pracy nie służy do obnoszenia się ze swoją wiarą czy poglądami politycznymi. Zawsze może zdarzyć się sytuacje, w której nie będziemy wiedzieć, jakiej wiary jest nasz rozmówca lub za jakimi poglądami politycznymi się opowiada. Dlatego podejmując takie tematy bardzo łatwo jest kogoś obrazić, a każda skrajnie odmienna opinia może przyczynić się do powstania konfliktu. Religia to prywatna sfera życia każdego z nas, dlatego po wejściu do pracy najbezpieczniej jest o niej nie wspominać, a swoje poglądy polityczne wyrażać w wyborach, a nie w rozmowach ze współpracownikami.
Nie zaglądaj nikomu do łóżka
Podobnie jest z seksem, który jest intymną sferą naszego życia, a rozmowy na jego temat wśród wielu osób powodują skrępowanie czy nawet zażenowanie. Przez takie osoby, możemy wówczas być postrzegani jako osoby nieprofesjonalne lub niewychowane, które nie rozróżniają życia towarzyskiego od zawodowego.
Kolejnym tematem wywołujących podobne odczucia są pieniądze, a szczególnie zarobki. Nie pytajmy innych o to, jak im się powodzi, ile zarabiają, ponieważ mogą nas zacząć traktować jako osoby zbyt wścibskie, co skutkuje ograniczonym zaufaniem do nas. Nie narzekajmy też na nasze zarobki, ponieważ jak to w każdej firmie, ściany mają uszy, a żaden szef nie będzie pozytywnie postrzegał takiego pracownika. No i przede wszystkim w pracy unikajmy plotek, bo nieważne czy są sprawdzone czy nie, praktycznie zawsze są źródłem międzyludzkich problemów czy konfliktów.
Jak dobrze rozmawiać?
Jeśli w firmie niezgodność charakterów pomiędzy pracownikami jest spora, nauczyć się efektywnie komunikować. Gdy czujemy potrzebę, żeby z kimś porozmawiać na jakiś wrażliwy temat, róbmy to przede wszystkim tak, żeby dokładnie wyrazić to, co chcemy powiedzieć. Jednocześnie zwracajmy uwagę , by nasz rozmówca nie czuł dyskomfortu.
Jak wtedy powinna wyglądać nasza postawa? W trudnych dla nas rozmowach warto na początku poinformować naszego interlokutora, jakiego tematu rozmowa będzie dotyczyła i dlaczego z naszego punktu widzenia dana sprawa wymaga omówienia. Róbmy to w sposób obiektywny i skupmy się na konkretach, aby uwypuklić te rzeczy, na których nam zależy. Nie lejmy tzw. wody, żeby rozluźnić atmosferę, by rozmowa przebiegła przyjemniej, ponieważ możemy wtedy odnieść odwrotny skutek. Rozmówca może poczuć, że w jakiś sposób, chcemy go zmanipulować.
Kluczowe jest także słownictwo, z jakiego korzystamy. Najważniejsze , żeby rozmówca zrozumiał nasz przekaz. Nie używajmy więc słownictwa specjalistycznego, szczególnie w przypadku, gdy nasz odbiorca reprezentuje inną branżę niż my. Używajmy prostych i klarownych słów. Starajmy się być profesjonalni i rzeczowi. I co ważne, nie silmy się na jakieś dowcipy, nie używajmy sarkazmu, ironii lub kwiecistych metafor, ponieważ jeśli nasz rozmówca ich nie zrozumie, może to jedynie zwiększyć niepoprawne relacje między nami.
Jak stępić ostry język?
Co bardzo ważne, w takich rozmowach musimy być przede wszystkim asertywni. Swoje wrażenia, opinie czy poglądy wyrażajmy w sposób bezpośredni i uczciwy, ale zachowajmy stanowczość, by nasze słowa mogły mieć jakiś posłuch. Wszystko to jednak z poszanowaniem naszego rozmówcy. Nie stosujmy słów przesadnie miłych, ponieważ nasz fałsz na pewno zostanie wyczuty. Nie bądźmy też aroganccy czy wulgarni, bo to jest niedopuszczalne i takim zachowaniem na pewno nie osiągniemy zamierzonego celu. Jeśli coś jest faktem, tak to przedstawiajmy, nie bójmy się zatem mocnych określeń. Pamiętajmy też o odpowiedniej intonacji.
W efektywnej rozmowie z kolegą z pracy, z którym nie zawsze jest nam po drodze, odnośmy się do nas samych. Bezpośrednio mówmy o tym, co nam przeszkadza lub jak zachowanie tej osoby na nas wpływa. Pamiętajmy jednak, by krytykować właśnie dane zachowanie, a nie daną osobę. Nie oceniajmy innych, ponieważ to często powoduje agresję. Jeśli przeszkadza nam, że ktoś za często używa wulgaryzmów, nie mówmy mu, że jest wulgarny, ale np. że gdy używa tak często wulgarnego słownictwa, wprawia nas to w zakłopotanie, które czasami uniemożliwia nam pracę. W takim przypadku wyrażajmy tylko swoje potrzeby. Nie wypowiadajmy się za innych, ponieważ musimy wtedy wziąć też odpowiedzialność za odczucia pozostałych osób. Nie stosujmy więc określeń typu: wszyscy, większość z nas, razem z kolegami itp.
Szef to nie kolega!
Nie używajmy także uogólnień, szczególnie takich zwrotów jak zawsze lub nigdy. Bardziej efektywne są określenia, które dopuszczają wyjątki. Np. przeszkadza mi to, że często wyrażasz się w sposób wulgarny. Nie bądźmy też roszczeniowi. Nie żądajmy, tylko prośmy, czyli np. nie zwracajmy się z komunikatem nie bluźnij. Korzystniejsze jest powiedzieć, że czyjeś bluzgi przeszkadzają nam w pracy, i czy możemy tego kogoś prosić, żebyś ich w pracy nie używał.
Ludzie w miejscu pracy, to nie tylko współpracownicy, ale także nasi przełożeni. Z nimi też warto komunikować się w odpowiedni sposób. Z szefami bywa różnie. Raz czujemy, że są dla nas przyjacielscy, innym razem, że są do nas nastawienie bardzo negatywnie. Ale pamiętajmy, to też tylko ludzie, dlatego warto wiedzieć, jak w różnych sytuacjach komunikować się z nimi, by nasze relacje wpływały dobrze zarówno na nasze samopoczucie, jak i efektywność w pracy.
W przypadku, gdy nie czujemy sympatii ze strony szefa, pamiętajmy, żebyśmy nie dawali się zastraszyć. Nikt, nawet szef, nigdy nie ma prawa nas poniżać, obrażać czy szantażować. Kiedy jesteśmy świadkami takiego zachowania ze strony szefa, istnieje tylko jedno właściwe wyjście – musimy stanowczo zaprotestować. Jeśli po twojej prośbie, w zachowaniu szefa nic się nie zmienia, zawsze możemy udać się z tym do jego zwierzchnika.
Dla szefa musimy być też profesjonalistami. Unikajmy więc wpadek, spóźnień, bałaganu w miejscu pracy i innych zaniedbań. Każde tego typu zachowanie daje mu argument do słownej zaczepki. W relacjach z szefem, tak samo jak i ze współpracownikami, powinniśmy być również konkretni. Najlepszym do tego przykładem jest rozmowa o podwyżce. Podczas takich rozmów, patrzmy mu prosto w oczy i wyrażajmy się w pierwszej osobie. Nie stawiajmy go jednak pod ścianą, ponieważ często odbierane jest to jako atak. Jak zareagować może zaatakowany szef, tłumaczyć chyba nie trzeba. Unikajmy też niedopowiedzeń, a jeśli takowe mają miejsce, starajmy się je jak najszybciej wytłumaczyć i sprecyzować. Jeśli szef zasypuje cię swoimi obowiązkami, nie zgadzajmy się od razu ze strachu. Lepiej jest mu zakomunikować, że z tego co rozumiemy, mamy wykonać jego obowiązki i czy to oznacza, że swoje wcześniejsze zadania mamy porzucić?
Jeśli widzisz lub odczuwasz, że szef jest niezadowolony z twojej pracy, nie zadręczaj siebie, że jesteś złym pracownikiem, tylko poproś go o rozmowę na ten temat i skłoń do konstruktywnej krytyki. Taka rozmowa obydwu stronom może wyjść tylko na dobre. Jednak na konstruktywną krytykę nie możemy się wtedy obrażać, bo na pewno zepsuje to nasze relacje. Natomiast jeśli ze swoim szefem utrzymujemy naszą znajomość poza pracą, koniecznie musimy zdawać sobie sprawę z tego, żeby oddzielić te dwie sfery życia, zgodnie z zasadą: w pracy nie rozmawiamy o tym, co wydarzyło się poza nią – po pracy nie rozmawiamy o tym, co wydarzyło się w pracy.
