Zamiast obłudy - współpraca, w miejsce chorobliwej rywalizacji - pomoc i życzliwość, a nade wszystko pracowitość, pasja i szacunek do ludzi, z którymi się współpracuje - oto Państwa recepta na sukces zawodowy, którą podzieliliście się z nami, w naszym pierwszym konkursie książkowym. Poniżej prezentujemy tylko niektóre, najciekawsze wypowiedzi. A było, co poczytać!Na rysunku widnieją dwa wilki szczerzące do siebie kły (szef i kandydat do pracy).
- Gdzie chciałby Pan być za rok? - pyta menedżer-wilk, na co ubiegający się o posadę kandydat-wilk odpowiada mu z rozbrajającą szczerością: - Na Pana stołku!
Anegdotę tę przesłał mi jakiś czas temu pewien Amerykanin, oficer służb specjalnych. W jego świecie zawodowym liczy się głównie skuteczność, pewność siebie granicząca z zuchwalstwem, no i nadludzka odwaga. Otóż, znajomy ten uznał, że gdyby był na miejscu tego szefa-wilka, z miejsca zatrudniłby takiego kandydata. „Trzeba mieć ambicję i sięgać po to, co nieosiągalne, trzeba być bezczelnym i walczyć o swoje do upadłego” - argumentował w rozmowie ze mną ów oficer.
Czy w polskich realiach, taki sposób myślenia, byłby dla pracodawcy do przyjęcia?
Przed Świętami Bożego Narodzenia zapytaliśmy Państwa, w naszym pierwszym konkursie książkowym, jaką receptę mają na sukces w pracy? Przyszło naprawdę wiele interesujących, innowacyjnych i zaskakująco szczerych podpowiedzi. Za wszystkie serdecznie dziękujemy!
Piotr Ł., ratownik medyczny, pisze tak: „Moja recepta na sukces w pracy, to szacunek do tego, co się robi, do przełożonych i do samego siebie. Jako ratownik medyczny wiem, że praca powinna dawać możliwość samorealizacji i być kontynuacją pasji. Jeżeli praca pokrywa się z naszą pasją i zainteresowaniami, to unikniemy wypalenia zawodowego. Serce wkładane w to, co robimy, gwarantuje nam rozwój. Ktoś, kto kocha to, co lubi - nie będzie stał w miejscu, będzie dążył do samorozwoju i doskonałości. Trzeba być otwartym na nowości i wyzwania. Nie można czekać aż nadejdą, trzeba ich poszukiwać. Kto stoi w miejscu - ten się cofa!” - to wypowiedź jednego z laureatów, którego nagrodziliśmy zestawem książkowym.
Z kolei Iwona M., która także zwyciężyła w naszym konkursie i również obdarowaliśmy ją ciekawym zestawem lektur, napisała, że grunt, to nie dać się zdominować rutynie. „Jako osoba młoda stwierdzam, że coraz częściej wypalenie zawodowe dotyka coraz młodsze osoby! Cztery lata temu, zaczynając pierwszą, wymarzoną pracę czułam podekscytowanie, rozłożyłam swoje „skrzydła” w nadziei na poszerzanie własnych horyzontów. Ambicje, marzenia, wszystko robiłam z rozmachem. Moje życie zawodowe nabrało takiego tempa, że wszystko inne poszło w odstawkę. W pewnym momencie zatrzymałam się nad przepaścią, pojawił się stres, z którym coraz gorzej sobie radziłam. Punktem kulminacyjnym stała się świadomość, że o awansie mogę tylko pomarzyć, że wszystko wymyka się spod kontroli i na nic nie mam już wpływu”.
Jak nasza Czytelniczka poradziła sobie z tym problemem? „Trzeba zwolnić, aby nie zwariować. Receptą na sukces staje się poszukiwanie nowych wyzwań - nawet w jednym miejscu pracy i na tym samym stanowisku. Da się!”- pisze pani Iwona.
Co ciekawe, Państwa spojrzenie na karierę znacząco różni się od tego amerykańskiego. Zamiast na diaboliczność i makiaweliczne wręcz podstępy, większość stawia na koleżeństwo, uczciwość i bycie sobą. Anna M. pisze do nas tak: „Od 6 lat jestem pracownikiem pewnej korporacji i przyglądam się zakłamaniu, pochlebstwu, nieuczciwej grze. Ludzie są wobec siebie nieszczerzy, mało pomocni. Ponieważ nie potrafię udawać - zawsze jestem sobą: jestem miła, uprzejma, chętnie pomagam kolegom i może dzięki temu nie jestem jeszcze menedżerem, ale powoli wspinam się po szczeblach kariery. A moim sukcesem są uśmiechy współpracowników i miłe słowa podwładnych, którzy wiedzą, że zawsze mogą na mnie liczyć”.
Koleżeństwo i przestrzeganie zasad fair play teoretycznie nie powinny być przeszkodą lub spowalniaczem w robieniu kariery. Przeciwnie. Cechy te są oznaką siły i dojrzałości.Jednak to zwykle ci bezwględni, zacięci i samolubni, wspinają się wyżej i szybciej od pozostałych. Czy warto im zazdrościć?
W świecie wilków reguły są proste: wygrywa najsilniejszy. Szef - wilk musi więc nieustannie liczyć się z tym, że w każdej chwili na jego drodze może stanąć młodny, głodny sukcesu wilczek gotowy dla kariery poświęcić wszystko i wszystkich, a wtedy walka będzie na śmierc i życie.
Katarzyna Bartman
